Amerikan kurmaylarından kapsamlı harp oyunları: Tayvan savaşı planı belli oldu
Amerika Birleşik Devletleri, askeri kurmaylar, strateji uzmanları ve yapay zeka desteğiyle Çin'e karşı Tayvan adası çevresinde yaşanması muhtemel bir savaşa hazırlık maksadıyla harp oyunları icra etmeye devam ediyor.
ABD, her ay düzenli olarak harp oyunları icra ederek, ordusunu ve özellikle kurmay takımını olası bir Tayvan savaşı için hazırlamayı sürdürüyor.
Pentagon uzmanlarının hazırladığı 70 sayfalık kural kitabına göre ABD'nin kurmay subayları, generalleri ve strateji uzmanları iki takıma ayrıldı. Bir takım Çin'i, diğer takım ise ABD ve Tayvan'ı yönetti.
Yapay zeka ve bilgisayar programlarının da kullanıldığı harp oyununda, her bir tur üç buçuk gün olarak kabul edildi.
Senaryo gereği Tayvan krizi çıkmaza girdi ve Çin, Tayvan sorununu askeri araçlarla çözme yolunu seçti.
Çin takımının ilk yaptığı, Tayvan'a yönelik yoğun füze ve deniz bombardımanı, ardından da hava saldırıları yapmak oldu.
Bu noktada harp oyunlarını organize eden düşünce kuruluşu Uluslararası İlişkiler ve Strateji Çalışmaları Merkezi, ABD'nin temel senaryoda kazandığını ancak bu "galibiyetin" çeşitli etmenlere bağlı olduğunu ve aksi halde başarılı olunamayacağını söyledi.
TAYVAN DİRENMEK ZORUNDA
Harp senaryosundan çıkan ve matematiksel olarak en objektif olan sonuç, Tayvan'ın direnmek zorunda olduğuydu. Eğer Tayvan, Çin saldırıları karşısında kısa sürede diz çökerse, ABD'nin hiçbir müdahalesi Tayvan'ı kurtaramıyor ve hem diplomatik olarak hem de askeri olarak Çin kazanıyor.
Bu sebepten dolayı Amerikan takımının ilk işi, Japonya, Pasifik Adaları ve Güney Kore'deki askeri üsleri kullanarak Çin donanmasını hedef almak oldu. Çin'in füze saldırılarına Tayvan'ın göğüs germesi gerektiği ve esas olarak Çin piyadelerini taşıyacak çıkartma filolarının imha edilmesinin stratejik olarak zafer getireceği hesaplandı.
Fakat güçlü bir hava kuvvetlerine ve donanmaya sahip olan Çin Halk Kurtuluş Ordusu'nun bütün filosunu tek seferde batırmak mümkün değil. Bu sebepten dolayı ABD ve Çin arasında yüzlerce uçağın düştüğü ve geminin batırıldığı geniş kapsamlı hava ve deniz muharebeleri gerçekleşti.
Fakat hiçbir şekilde Çin çıkartmasını başlamadan bitirmek mümkün olmadı.
UKRAYNA MODELİ İŞLEMEZ
Bu noktada Enstitü, "Ukrayna modeli Tayvan'da sökmez" dedi. Ukrayna modeline göre ABD, savaş başladıktan sonra sadece silah desteği ve karşı tarafa yaptırım ile duruma dahil oldu. Fakat Tayvan'da Amerikan askerlerinin bizzat sahada bulunması ve savaşması gerekiyor.
Bu durumda Tayvan, yoğun füze ve hava saldırılarına direnmek zorunda. Tayvan ordusunun kapsamlı ve çok ağır kayıplara sebep olacak toplu taarruzlar ile Çin ordusunu sahil ve kıyı kesimlerine hapsetmesi, Çin piyadelerinin ve tanklarının ilerleyişine geçit vermemesi gerekiyor.
Amerikan kuvvetleri Japonya ve Güney Kore'den kalkıp Tayvan Adası'na ulaşana kadar Tayvan silahlı güçleri direnirse, Çin çıkartması denize püskürtülüyor.
Eğer yetişemezlerse, Çin güçleri Tayvan'ı ele geçiriyor, yönetime el koyuyor ve hem askeri olarak hem de diplomatik olarak öne geçiyor.
Bu yüzden ABD'nin Japonya ve Güney Kore'yi savaşa dahil etmemesi fakat bu iki devletle de ilişkilerini iyi tutarak askeri üslerini kullanabilmesi gerekiyor.
"PİRÜS ZAFERİ ZAFER DEĞİLDİR"
Enstitü, aynı harp oyununu üç kez tekrar etti ve çarpıcı veriler elde etti.
Eğer ABD, bir Pirüs zaferi yani düşmanından daha ağır kayıplar vererek savaşı kazanırsa, bu gerçek bir zafer olmayacak.
ABD eğer Çin'den daha fazla asker, uçak ve gemi kaybederse sadece ilk Tayvan savaşını kazandığıyla kalacak. Küresel gücü zayıflayacak, diğer devletler nezdindeki "korkutuculuğu" azalacak, gövde gösterisi yapamayacak. Bu durumda Çin, ikinci defa Tayvan için gelebilecek.
ABD'nin Pirüs zaferi kazanmaktansa savaşı kaybetmesi, küresel gücünü koruması için daha etkili olacak. Fakat ABD eğer Çin'e daha ağır kayıplar verdirir ve on binlerce Çin askerini esir almayı başarırsa bu durumda ABD, savaştan daha güçlü çıkacak.
Enstitü, Amerikan ordusuna şu tavsiyelerde bulundu:
- Net bir savaş planı oluştur ve siyasi gerçekliği göz ardı edilmemeli.
- Çin'in anavatanına saldırıda bulunulmamalı. Nükleer savaş riski göze alınamaz.
- Ağır kayıplara rağmen operasyonlara devam edilmeli. İlk üç haftada verilecek kayıp, Irak ve Afganistan'ı geçecektir.
- Tayvan'ın uçakları ve gemileri sayıca az ve pahalı silah platformları. Asimetrik hareket etmezlerse kolay hedef olurlar.
- Japonya ve Guam'daki üslerin füze saldırısına karşı dayanıklılığı artırılmalı.
- ABD Hava Kuvvetleri'nin geçmişte uyguladığı "pistteki uçakları koruma" doktrini tekrar hayata geçirilmeli. Zira uçakların yüzde 90'ı henüz pistteyken imha edildi.
- Çin toprakları üstünde uzun uçuşlar planlanmamalı. Hedef tespiti ve vuruşunun kazanımları, kaybedilecek uçaktan az olabilir. Çin hava savunma sistemleri oldukça güçlü.
- Askerlerin de bir sınırı var. Çin'e karşı koymak için eğitildiler, siyaset için değil. Siyasi ve operasyonel sıkıntılar sebebiyle performansları düşürülmemeli.
- Daha ufak ve hayatta kalma ihtimali yüksek gemiler kullanılmalı. Batan ve hasar alan gemileri kurtarma metotları geliştirilmeli. Yüzey gemileri açık hedef.
- Denizaltılara ve sualtı platformlarına öncelik verilmeli. Denizaltılar Çin deniz savunma hattını gizlice aşabildi ve donanmasına hasar verebildi ancak denizaltı sayısı oldukça yetersizdi.
- Hipersonik silah geliştirmeye devam edilmeli. Ancak bunların nadir silahlar olduğu da unutulmamalı. Yani Çin'in kapsamlı taarruzuna karşı bel bağlanılmamalı ama teknoloji açısından önemli.
- Savaş uçaklarından ziyade önceliğin uçak gemilerinden kalkan bombardıman uçaklarına verilmesi gerekiyor. Yüksek bomba yüküne sahip bombardıman uçaklarının, Çin ordusu için daha ölümcül olduğu görüldü.
- Daha ucuz ve sayıca çok avcı uçağı üretilmeli. Casus uçakla casus olmayan uçak üretimi arasında denge olmalı. Harp senaryosunda inanılmaz sayıda uçak kaybedildiğinden ABD'nin savaş uçağından mahrum olması ve hava üstünlüğünü kaybetmesi riski doğuyor. Bu kayıpların yenilenmesi için üretimin artması elzemdir.
