Depremde çocuklarını, anne babalarını, kardeşlerini, akrabalarını, arkadaşlarını kaybeden depremzedeler için bu bayram acıdan başka birşey değil. Depremzedeler sosyal medyadan enkaz kaldırma çalışmalarının fotoğraflarını “Herkes bayram temizliği yaparken benim memleketimde enkaz temizliği yapılıyor” notuyla paylaştı. Öte yandan yaralarını sarmaya çalışan depremzedelerin ihtiyaçları da halen giderilebilmiş değil.
Hatay Samandağ’da bulunan Yasemen Canımoğlu, “Her yerde bayram sevinci, burada enkaz temizliği var. Samandağ’da hâlâ enkaz kaldırma çalışmaları devam ediyor. ‘İyi bayramlar’ dileyeceğiz birbirimize ancak insanın dili varmıyor. Bayramdan çok acı var. Burada bayram havası yok, burukluk var” dedi.
Tedavisinin ardından Hatay Antakya’ya dönen, depremde eşi Müge Aydınlı ve annesi Neval Aydınlı’yı kaybeden Özkan Aydınlı ise “Depremin ardından toparlanmak mümkün değil. Dışarı çıktığınız zaman her yer enkaz, her yerde yakınlarını kaybeden insanlar var. Burada şu an bayram kutlanacak bir ortam yok” diye konuştu.
Depremin ardından başka illerdeki yakınlarının yanına gitmek zorunda kalan depremzedeler, bayram ziyareti için memleketlerine dönüyor.
GERİ DÖNÜYORLAR
Gaziantep’te kızı ve iki torunu ölen Fatma Altıntaş, “Kızımla bayramlaşmaya mezarına gidiyoruz” diye konuştu. Depremden sonra İstanbul’daki kızının yanında yaşamaya başlayan Servet Çakmak ise “Bayram için Malatya’ya gidiyorum. Ev yok bark yok. Oğlum kaldı torunlarım kaldı. Kuzularım kaldı. Biri 30 yaşında, biri 25 yaşında, biri 50 yaşında. Topraklarını görmeye gidiyorum” dedi.
‘ZİYARET EDEBİLECEĞİM MEZAR BİLE YOK’
Bulut Özgür yüzlerce kişiye mezar olan Rönesans Rezidans’ın enkazı altında kalan 32 yaşındaki eşi ile 16 aylık kızı Esila’ya hâlâ ulaşamadı. Özgür, “Her yolu denedim, bakmadığım yer kalmadı, hiçbir yerde yoklar. DNA eşleştirmelerinden sonuç çıkmadı. Kızımın yürüdüğünü sadece 7 gün görebildim. ‘Baba’ deyişi kulaklarımda. Enkazda kızıma ait hiçbir eşya bulamadım. Güneş doğmuyor bize. Bayram olması hiçbir şeyi değiştirmiyor. Benim ziyaret edebileceğim hiçbir yer yok. Mezarları olsa en azından ziyaret edebileceğim bir yer olurdu. Kayıplara neden bu kadar duyarsız kalındığını da anlayabilmiş değilim. Kızımın elimden öpeceği, el ele tutuşup gezeceğimiz ilk bayramdı. Tek istediğim eşim ve çocuğumun bir an önce ölüsü veya dirisini bulmak” dedi.
Kaynak: www.cumhuriyet.com.tr
